Dziś nadal czuję się słabo, więc nie będę się rozwodził nad sobą, a przejdę od razu do konkretów.
Pytacie o genotypy HCV i jak to właściwie z nimi jest. Przygotowałem zatem krótki i mam nadzieję bardzo prosty opis genotypów. Jeśli potrzebujecie więcej informacji musicie skorzystać z pomocy lekarza 🙂
 |
| rex.pl |
Na chwilę obecną zostało opisanych 7 genotypów HCV (7 genotyp został opisany dopiero niedawno dlatego nie pojawia się jeszcze w testach diagnostycznych). W przypadku podtypów genotypu spotkałem się z różnymi wartościami. Ilość podawanych podtypów waha się w zależności od źródła (od 11 do 50 podtypów). Najczęstsze jednak są następujące: 1a; 1b; 1c; 2a; 2b; 2c; 3a; 3b; 4a; 5a; 6a.
Różne genotypy występują w zależności od naszego miejsca zamieszkania. W Polsce pond 70% zakażonych posiada genotyp 1b, 3a – to ok.17 %, 1a – ok. 5 %
Istnieją jeszcze pseudotypy, które są zmienne wraz z każdym cyklem replikacyjnym wirusa. Co ciekawe możliwe są zakażenia mieszane różnymi genotypami i ich podtypami.
Genotyp 1b również jest najczęściej występującym nie tylko w Polsce, ale w całej Europie, Ameryce Północnej i Południowej oraz Japonii. W tych miejscach również występuje genotyp 1b i 3a (rzadko 2a i 2b). W Afryce i na Środkowym Wschodzie przeważa genotyp 4 i 5. Genotyp 6 jest najczęściej spotykany w południowo-wschodniej części Azji., a 7 występuje w centralnej Afryce. Genotypy 3a i 4 występują najczęściej u osób przyjmujących dożylnie narkotyki.
Oczywiście od tego jaki genotyp posiadamy zależy czas leczenia. Terapia dla genotypów 1, 4, 5 i 6 wynosi 48 tygodni, a u zakażonych genotypami 2 i 3 – 24 tygodnie. W przypadku terapii 48 tygodniowej od pewnego czasu istnieje możliwość przedłużenia tej terapii do 72 tygodni (w zależności od HCV RNA w 24 tygodniu). SVR po leczeniu PegIFN-alfa (1 raz tygodniowo) łącznie z rybawiryną (codziennie 800-1200 mg doustnie) przez 48 tygodni, bez względu na genotyp HCV wynosi od 54 % do 63 %. Natomiast u zakażonych genotypem 1 – 41 % do 52 %, wobec 70 % do 90 % – genotypami 2 i 3.
W otwartym, wieloośrodkowym badaniu przeprowadzonym w Polsce po 48-tygodniowym leczeniu 418 osób dorosłych PegIFN-α2a z RBV, SVR uzyskało 55,7 %; zakażonych genotypem 1 – 51,1 % a genotypem nie-1 – 88,5 %. Czynnikami zmniejszającymi prawdopodobieństwo uzyskanie SVR (<50 %) są: zaawansowane włóknienie wątrobowe, płeć męska, rasa czarna, otyłość, wiremia powyżej 600 tys. IU/ml.
źródło: http://www.pzh.gov.pl/przeglad_epimed/60-4/604_15.pdf
http://www.abbottdiagnostics.pl/assets/pdf/voice/19.pdf
„Diagnostyka chorób wątroby” – pod redakcją Krzysztofa Simona
http://www.virologyj.com/content/8/1/317/abstract
Hoofnagle JH, Seeff LB: Peginterferon and ribavirin for chronic hepatitis
C. N Engl J Med 2006; 355:2444-51
Juszczyk J, Beniowski M, Berak H et al.: Efectiveness of combined treatment
with pegylated interferonα2a and ribavirin in chronic hepatitis
C – study phase summary. Med Sci Monitor, 2004; 10 (Suppl. 1): 5-11
