Są dwie wiadomości – dobra i zła. Pierwsza jest taka, że na szczęście moja terapia trwa dalej i kolejna decyzja za trzy miesiące, a ta gorsza to taka, że wiremia spada tyle co kot napłakał i istnieje szansa, że terapia potrwa ponad 70 tygodni. Wyniki powoli wracają do normy, ale ciągle nie mogę brać pełnych dawek. Mniejsze dawki miały duży wpływ na postępy terapii, więc teraz kiedy mogę brać trochę większe dawki liczę na to, że wiremia zacznie szybciej spadać i pozbędę się tego dziadostwa z organizmu.
Przed wizytą w szpitalu miałem mocnego stresa, a przed samym wejściem do lekarza czułem się jakbym czekał na wyniki matury… i jeszcze początek pani doktor „Nie mam zbyt dobrych informacji”….dobrze, że siedziałem! oczywiście mogło być znacznie lepiej, ale jestem dobrej myśli i będę się tego trzymał do samego końca 🙂
Jutro ostatni dzień pracy, a wieczorem wyjazd w rodzinne strony na świąteczny urlop. To kawał drogi, bo 500km i oby pociąg był ogrzewany, a wagony posiadały przedziały z naszymi miejscówkami. Kiedyś mimo tego, że kupiłem miejscówki 2 tygodnie wcześniej PKP postanowiło, że nie doczepi tych wagonów, więc miejscówki były tylko na papierze…
A jak Wasze przygotowania do świąt? Szaleństwo zakupów? czy raczej na spokojnie?
Trzymajcie się dzielnie 🙂
